Langzaam Noordwaarts, Sydney - Brisbane

Op naar het echte Australie

Donderdag 28 oktober
Mijn eerste nachtje in mijn eigen auto, een heerlijk luchtbedje, genoeg ruimte, geen kou en als klap op de vuurpijl wakker worden van het zonnetje op mijn raam met een uitzicht op helder blauwe lucht, een palmboom en de zonnestralen erdoorheen. HEERLIJK!!
Te lui om te douchen besloten we gewoon een overheerlijke duik te nemen in de ocean:D om daar vervolgens gewoon de hele ochtend in het zonnetje te liggen. ’s Middags even in het stadje geweest, boodschappies gedaan en genoten van nix doen op de camping. Tot dat we twee australische gasten ons aanspraken en de avond eindigde met heel veel avocado’s, een afspraak om morgen een kist mango’s op te komen halen en een ritje te mogen maken in zijn limo... haha rare mensen die aussies, maar wel cool!!

Vrijdag 29 oktober
Al om 9 uur stond onze nieuwe aussie vriend Greham naast onze auto, of we nog mee wilde om mango’s te kopen....? Ja dat wel, maar eerst maar even wakker worden, douchen en ontbijten! Om 11 uur zaten we dan met z’n viertjes in achter in de limo op weg naar de mango winkel. Een kist van 24 mango’s voor 20 dollar!! En natuurlijk ook nog wat andere ‘goedkope’ groente en fruit dingen:D
Greham wist ook wel wat adresjes waar we de auto van Marvin en Ina konden laten repareren... Bij precies dezelfde garage als waar wij de dag ervoor te horen hadden gekregen dat ze pas eind volgende week tijd hadden, konden we nu de auto komen brengen zodat deze aan het eind van de middag gemaakt zou zijn... Toch handig, zo’n local:D Na een heerlijke lunch op een van de strandjes konden we de auto dan ook weer ophalen.

Zaterdag 30 oktober
2 dagen at the Entrence was wel weer genoeg en dus besloten we door te rijden richting Nelson Bay met als eerste tussen stop Caves Beach. Caves Beach is een klein strandje dat (zoals de naam doet vermoeden) gekenmerkt word door verschillende grotten direct aan het water. Wat voor ons natuurlijk wel weer een uitdaging was, al klimmend van rots naar rots kwamen we steeds een strandje verder totdat we uiteindelijk... toch echt voor een afgrond stonden waar we niet meer langs konden.
Terug op het strand nog even mijn surfbord uit de auto getrokken om nog wat golven te pakken... Wat nog steeds niet zo makkelijk is als het lijkt en na een half uur peddelen vond ik het wel weer tijd om gewoon heerlijk op het strand te gaan liggen.
In Nelson Bay aangekomen waren we alle 4 toe aan een goede maaltijd maar waren we ook alle 4 te lui om na te denken over wat we dan zouden gaan eten, laat staan om het te gaan kopen en koken. Maarja na zo’n actieve week hadden we het natuurlijk ook wel echt verdiend om bediend te worden.. Dus hebben we lekker pizza gegeten in een restaurantje:D Best lekker om gewoon te kiezen van een kaart wat je wilt eten en verder nergens over na te hoeven denken!

Zondag 31 oktober
Nelson Bay bleek niet heel boeiend te zijn dus besloten we weer door te rijden richting Port Macquarie. Na een kleine tussen stop bij Seals Rock kwamen we op het briljante idee de tolwegen te mijden door niet via de snelweg naar Port Macquarie te rijden maar een alternatieve route te nemen, iets meer land inwaarts maar een best prima weg die ons net zo snel op de plek van bestemming zou brengen... Of misschien toch niet... Berg op, berg af, berg op, berg af en heel wat haarspeldbochten verder waren we ruim halverwege... En toen kwam het bordje: ‘Dusty road’. Ok, een stoffige weg, ja ach, die hadden we al meer gehad, een beetje hobbelig en stoffig doordat het niet is geasfalteerd maar verder niets mis mee en meestal na een km wel weer over.... Behalve deze keer dan... Zeker 20 km verder, bijna niets meer ziend door de voorruit vanwege het stof en geen idee waar we precies waren begonnen we het toch wel een beetje benauwd te krijgen, was dit wel de goede weg...?? Gelukkig kwamen we na ruim anderhalf uur rijden eindelijk een bordje tegen en wisten we dat we nog steeds op de goede weg waren:D Het eerste dorpje (bewoonde wereld is een groot woord) wat we tegen kwamen besloten we op zoek te gaan naar een camping omdat het al donker begon te worden en we allemaal kapot waren van de auto rit. Een zoektocht die eindigde nadat we de weg hadden gevraagd aan een man die in de tuin stond te praten met de buren en aanbood ons wel even te brengen.
Hij bracht ons naar een ‘sportveld’ dat er redelijk verlaten uitzag, hier konden we wel blijven vannacht zei hij, hij had al een mannetje gebeld dat we hier waren dus die zou zo nog wel even langs komen om warm water en licht voor ons te regelen. Een kwartiertje later verscheen de man en moesten we ook nog betalen om op dit verlaten sportveld te mogen slapen in onze eigen auto....?? Gelukkig maakte de sterren hemel die nacht alles goed!

Maandag 1 november
Wakker worden met een groep hertjes op de berg, het geluid van krekels en vogels en verder helemaal niets is best cool:D Nog half slapend naar buiten starend werden we verrast door een nogal grote hond die het nodig vond om geheel onaangekondigd zijn kop om de hoek van de auto te steken. Whow dat was schrikken!! Gelukkig werd de hond gevolgd door een oud vrouwtje die de hond meteen weer naar zich toeriep en vervolgde met de vraag of we lekker hadden geslapen... Na een kort gesprekje vroeg ze ons ook of we toevallig op zoek waren naar werk, omdat er een blue berrie farm in de buurt was waar ze wel wat handen konden gebruiken.
Na het ontbijt brachten we dus een bezoekje aan de Blue Berrie farm, waarvan een van de eigenaren een Nederlander was! Morgen mochten we terug komen om een dagje proef te draaien en te kijken of we het leuk vonden (en of we het goed deden). 7.45 uur werden we verwacht met uitzondering wanneer het regende, want dan konden er geen bessen geplukt worden. Helaas begon het aan het eind van de middag weer flink te regenen en bleek na een kort gesprekje met de eigenaar van de farm dat het niet heel veel nut had als we zouden blijven omdat er waarschijnlijk pas volgende week weer geplukt zou worden... Nou tot zo ver ons Blue Berrie farm avontuur dus En dus maar op weg gegaan naar Port Macquarie. Waar we net na aankomst getrakteerd werden op een enorme wolkbreuk en een lading water!!

Dinsdag 2 november
Eindelijk weer eens goed weer!! Na een korte wandeling langs het strand kwamen we uit in het centrum van Port Macquarie waar ik niet alleen een nieuwe camera kon kopen maar ook nog een tas en zonnebril op de kop wist te tikken (die ik natuurlijk eigelijk helemaal niet nodig had, maar wel heel leuk waren!). Na een kort bezoekje aan het reisbureau en het zoeken van een Mac Donalds met free wifi eindigde we de dag met een heerlijke bbq.

Woensdag 3 november
Tijd om mijn nieuwe camera maar eens uit te proberen... Een mooie hike naar de vuurtoren leek ons hiervoor een geschikte activiteit. Dus gewapend met een rugzak vol zonnebrand, water en natuurlijk mijn nieuwe camera vertrokken we richting strand. Al op de eerst look out hadden we een super uitzicht op een grote groep dolfijnen! Helaas waren die met mijn camera niet echt goed was te leggen (als je weet dat ze op de foto’s te zien zijn kun je ze wel zien...). Van rots tot rots klimmend vonden we strandje na strandje en hadden we een aantal super uitzichten! Langs alle paden ritselen de hagedisjes en na verschillende pogingen om er eentje te vangen stuitte we op een klein bosweggetje waar weer iets ritselde... goed om ons heen kijkend om weer een hagedis te zien stonden we opeens verstijfd van de hagedis die voor ons het pad versperde... Een hagedis van ruim één meter groot!!
Na ruim 3 uurtjes lopen kwamen we aan bij de vuurtoren, een klein, niets zeggend gebouwtje boven op een rots... gelukkig was de weg erheen een stuk spectaculairder!!:D

Donderdag 4 november
De eerste keer dat het goed uitkomt dat ik steeds goed wakker ben, vandaag moeten we om kwart voor 10 al klaar staan in het dorp voor ons kajak avontuur. Maarja, dan ben je natuurlijk niet vroeg wakker en schrik je wanneer de wekker gaat...
Maar goed kwart voor 10 stonden we klaar op de pier. Klaar voor de tocht door over een snelle rivier met stroomversnellingen en zelfs een stuk door de mangrove. Tot mijn verbazing was de kajak een kano waar je met 2 tegelijk in moest en startte de tour ook daadwerkelijk op de pier (waar ik had verwacht dat we eerst nog een tijdje in een busje moesten zitten die ons naar de plek van vertrek zou brengen). De verbazing werd (helaas) nog groter toen bleek dat we vanaf zee de rivier op zouden gaan, juist jah, tegen de stroom in dus... Maar goed we hadden er zin in, dus zelfs tegen de stroom in peddelen hield ons niet tegen. Totdat we ongeveer 5 minuten peddelen bij de mangrove uitkwamen, nog steeds tegen de stroom in peddelend op een ‘riviertje’ waar wat bomen overheen hingen, de mangrove dus... Een klein half uurtje later mochten we omkeren om dezelfde route terug te peddelen (dit keer in ieder geval wel met de stroming mee...) en weer bij zee uit te komen, waar we ook nog een klein stukje tegen de stroming in mochten peddelen om op een klein strandje wat fruit te mogen eten... Toch niet helemaal zoals ik me het kajak avontuur had voorgesteld...
Na een heerlijke douche gingen Sabrina en ik vastberaden richting het reisbureau om onze planning voor de feestdagen te maken. Ruim een uur later, en wat dollars lichter, liepen we trots terug naar de auto. Sorry voor iedereen die een weddenschap had lopen op het feit dat ik voor de kerst weer thuis zou zijn... 16 December vertrekt onze vlucht van Brisbane naar Fiji waar we, om precies te zijn, 29 dagen zullen verblijven op verschillende Bounty eilandjes :D Ik kan niet wachten! Wel de komende weken maar even wat fruit gaan plukken ofzo, anders kan ik na Fiji wel ongeveer naar huis en dat was nou net niet de bedoeling :)

Vrijdag 5 november
Genoeg gezien in Port Macquarie, op naar het volgende mooie plekje in Australie. Een aantal aussies hadden ons de Waterfall way aangeraden, dus besloten we die weg richting het noorden te nemen (ook wel wat meer land inwaarts, maar een beetje omrijden voor wat mooie watervallen is natuurlijk nooit weg).
Maar we waren de stad nog niet uit of het begon alweer te regenen Gelukkig zaten we in de auto, dus besloten we vandaag iets verder te rijden zodat we de volgende dag een mooie hike zouden kunnen maken. De camping in Armedale was nog geen 20 km verwijderd van het begin van de Waterfall way. Bovendien hadden ze in Armedale een KFC (Kentuky Fried Chicken), waar ze volgens Sabrina de beste en vooral lekkerste kip stukjes ter wereld verkopen. Dus nadat we dat ruim twee weken hadden moeten aanhoren (en ik er zelfs over ging dromen) besloten we daar maar eens een heerlijk avond maal te nuttigen. Allemaal zin hebbend in kip bestelde we de grootste bucket die ze maar hadden. Vol enthousiasme begonnen we aan de kip nuggets, die helaas een beetje tegen vielen, maar ach, we hadden ook nog allemaal andere kip stukjes en patat... Alleen was de patat nog minder lekker en waren de kipstukjes ronduit smerig! Zelfs Sabrina moest toegeven dat het echt niet lekker was (maar die in NL wel hoor...) Dus toen maar naar de overkant van de straat gereden om daar een overheerlijke Big Mac en frietjes te eten:D.

Zaterdag 6 november
Na de regen van gister scheen vandaag eindelijk de zon weer eens, tijd voor een mooie hike!! Snel ontbeten en op naar de op twee na grootste waterval van Australie (geen idee welke dan groter zijn trouwens...). Hiking Shoes, lange broek en trui aan, rugzak met water en zonnebrand, fototoestel mee, helemaal klaar voor een flinke hike! Totdat we bij de eerste look out naar beneden keken (naar de rivier waar we naartoe wilden lopen) en zagen dat die zo ongeveer droog stond (best knap als je nagaat hoeveel regen we de laatste weken hebben gehad!). Vier uur lopen naar een rivier die droog staat zagen we niet zo zitten dus maar weer terug naar de auto, op weg naar de volgende waterval zodat we daar een hike konden maken. Na een half uurtje gravel weggetjes te hebben gereden (terwijl het steeds harder begon te regenen) kwamen we aan bij een van de mooiste look outs van de omgeving (volgens de lonely planet). Met jas aan en capuchon op besloten we toch naar de look out te lopen, omdat we niet voor niets bijna 300 km om hadden gereden en nu dan ook wel die mooie look out wilde zien. Binnen vijf minuten waren we allemaal goed nat, maar hadden we wel de look out bereikt! Die ons een geweldig uitzicht gaf: een grote witte massa... Niets dus, dankzij de mist konden we ongeveer een meter voor ons uit kijken en was de rest een groot wit gat!
Lichtelijk chagrijnig stapte we weer in de auto en zijn we door gereden naar Coffs Harbour om daar (gewapend met een stapel chocolade, chips en koekjes) op een camping in de auto te gaan zitten. Gelukkig ben ik de trotse eigenaar van LOST seizoen 6 en heb ik heerlijk 3 uurtjes LOST kunnen kijken:D
Ach, in Australie moet je alles van de positieve kant bekijken, dus laat ik het er op houden dat ik mijn jas, poncho, dikke trui, lange broek en waterdichte schoenen ten minste niet voor niets heb meegenomen:D

Zondag 7 november
Wel een beetje klaar met ons Duitse gezelschap besloten we vandaag ieder ons eigen kant op te gaan (zij meteen door naar Brisbane en Sabrina en ik op ons gemak via de ‘wij willen alle kleine weggetjes ontdekken’ weg uiteindelijk ook naar Brisbane).
Een tip van een aantal Aussies bracht ons naar Woogoolga, waar we volgens hen gemakkelijk werk zouden kunnen vinden. Wat ook zo bleek! Al na twee telefoontjes mochten we langs komen bij een Blue Berrie Farm. Waar we ter plekken aan de slag konden en dus binnen 5 minuten met onze voeten in de modder bosbessen aan het plukken waren:). Helemaal niet zo’n slecht baantje, zelfs best grappig eigelijk! Heerlijk in het zonnetje, af en toe een bosbes etend vulde we bucket na bucket...
Maar ik moet zeggen, na een uur of wat wordt het toch wel een beetje saai. Daar waar we na een paar minuten ons zelf al rijk gerekend hadden (4 weekies werken betekende dat we Fiji bij elkaar hadden verdiend), wisten we na een paar uur niet meer zeker of we dit langer dan een week zouden vol houden... Maar goed na vijf en een half uur plukken zat de dag erop en waren we er ook wel een beetje klaar mee. Om onszelf te motiveren besloten we niet vandaag al om salaris te vragen maar pas morgen.
Na een heerlijke pizza moesten we alleen nog een slaap plaats zoeken. De vrouw van de pizzaria vertelde ons dat we konden ‘wild kamperen’ bij het meer. Niet alleen geld verdiend vandaag, maar ook nog eens geld bespaard door een gratis nachtje kamperen!

Maandag 8 november
Om 7.00 uur werden we verwacht bij de Blue Berrie Farm, dat gingen we alleen niet helemaal halen omdat de wekker pas om 7.00 uur ging :) (hadden ze maar niet moeten zeggen dat we ook wel iets later mochten komen). Totaal geen zin om er uit te gaan bleven we nog een kwartiertje liggen, geen zin hebbend om weer terug te moeten naar de verschrikkelijke bosbessen! Na nog een kwartiertje te hebben liggen bedenken wat te doen, wel gaan, niet gaan, eventjes gaan, wel gaan, niet gaan enz. Besloten we wel te gaan.... Om ons geld van gister op te halen en daarna weer snel weg te rijden! Zo gezegd zo gedaan, en om kwart over acht reden we weer van de Blue Berrie Farm af, met een schrale 100 dollar in ons hand.
Op naar Grafton, waar we misschien iets boeiender en minder geestdodend werk zouden vinden...

Dinsdag 9 november
Na een kort auto ritje vonden we een kleine ‘camping’ in Grafton. Hier hebben we op ons gemak de was gedaan en de auto gereorganiseerd (past best veel in zo’n auto!). Daarna even plannen gemaakt voor een hike, morgen maar eens actief doen!

Woensdag 10 november
Vroeg op, zodat we op tijd richting de bergen konden. We hadden een hike uitgezocht door Washpool National Park (World Herritage listed), waarbij we zowel het droge als het natte regenwoud zouden passeren. Een klein paadje leidde ons langs palmbomen, enorme bomen (van ongeveer 3 meter breed en ik weet niet hoe hoog...), berg stroompjes en slangen (best schrikken! kan ik je vertellen). Bovendien zaten onze schoenen geregeld onder met kleine wormpjes, die zich vastzogen en met geen mogelijkheid meer loslieten... terug op de camping bleek dat deze worpjes bloedzuigers waren waar we inderdaad voor moesten uitkijken, hadden ze dat niet eerder kunnen zeggen...?!

Donderdag 11 november
Twee dagen in Grafton was wel weer genoeg en dus vervolgde we onze tocht, dit keer naar Yamba. Een klein dorpje waar we volgens een aantal Grafton locals wel werk zouden kunnen vinden. Nou niet dus, maar wel een heel mooi strand gevonden waar we een heerlijk stukkie hebben gelopen en een tijd hebben zitten genieten van de golven die tegen de rotsen aan sloegen. Daarna maar doorgereden naar Ballina, wederom een klein dorpje aan zee maar wel eentje die net zo mooi moet zijn als Byron Bay alleen niet zo toeristisch is (volgens de lonely planet dan).

Vrijdag 12 november
Op naar Byron Bay, het mooiste strand van de Oost kust. Nou een mooi strand was het zeker! Eindeloos lang, super wit zand, blauw, bijna groen water, perfecte golven om op te surfen maar ook... heel toeristisch, dus na een kleine wandeling bij de vuurtoren snel weer onze vertrouwde auto ingedoken en naar een wat rustigere plek gereden, waar we plannen hebben gemaakt voor de tijd tot aan Fiji.
Volgende week ga ik een cowboy (en Girl) cursus doen, leren paard rijden, lasso werpen, koeien brandmerken en nog veel meer... ik ben benieuwd!

Zaterdag 13 november
Op naar Springbrook, een National Park dat heel wat aussies ons al hadden aangeraden. En terecht! We hebben een heerlijke tocht gemaakt rond een mooie waterval. Wel raar trouwens, Springbrook ligt in Queensland, wat een uur tijdsverschil met New South Wales heeft, bij het passeren van de grens konden we dus mooi ons horloge een uur terug zetten!
De wandeling stuurde ons van de top, via het regenwoud, naar de voet van de waterval, achter de waterval langs en vervolgens weer omhoog. Met onderweg weer een aantal gezellige kennismakingen met vieze hagedissen (deze was echt eng!) en een aantal slangen. Maar al met al een top wandeling!
Daarna verder gereden richting Currumbin, omdat we daar de volgende dag naar het Wildlife senctuary wilden, maar na een uur zoeken naar een camping nog steeds geen camping hadden gevonden. Na een aantal keer de weg te hebben gevraagd wist iemand ons te vertellen dat er een camping was in Palm Beach, het plaatsje naast Currumbin dus daar zijn we heen gereden. Voor een belachelijke prijs van 35 dollar!! Konden we hier een nacht overnachten, zonder stroom, slapend in de auto (normaal ongeveer 20 dollar) afzetters dus!! Maarja we moesten toch ergens slapen en na de tocht van vandaag wilde we toch ook wel een warme douche:)

Zondag 14 november
Na gewacht te hebben tot de camping keuken was schoongemaakt (terwijl we wilde ontbijten) en gedouched te hebben in de baby omkleedruimte (omdat de gewone douches waren gesloten vanwege schoonmaak) waren we goed klaar met deze camping en besloten we hoe dan ook weg te gaan hier en desnoods maar langs de weg te slapen vanacht. Totdat we de camping af reden en we 300 meter verderop nog een camping tegenkwamen. Hier zijn we de rest van de dag gebleven:D
Met een bezoek aan het Wildlife sanctuary op de planning voor de avond besloten we de rest van de dag eens lekker actief niets te doen en zijn we heerlijk op het strand gaan liggen! Waar we na een uur weer zijn weggegaan omdat de golven te hoog waren om in te zwemmen (haha ja ik weet het, altijd wat te klagen:)) maar gelukkig had de camping 3 zwembaden dus daar hebben we ons prima vermaakt.
Om half zes werden we bij het Wild Life Sanctuary verwacht en konden we aanschuiven voor een heerlijk buffet (niet verkeerd als je bedenkt dat we al 4 weken pasta, pasta of pasta eten), na een aantal heerlijke salades, vis, steak en gebakken aardappeltjes begon het avontuur echt en trokken met gids het park in. Als eerste activiteit mochten we op de foto met een baby krokodil en een slang, tenminste als je ze vast durfde te houden:) Echt cool! Daarna een uil zijn avond eten mogen geven (heerlijk, muis!) en even in het reptielen huis geweest (daar hadden ze weer die vieze hagedis!) om vervolgens met een treintje verder het park in te worden gereden. Midden in het park was een kleine arena met een kampvuurtje en een groep aboriginals die een geweldige dans act lieten zien! De tour ging verder langs koala’s (die je mocht aaien), tasmanian devils, wombats, krokodillen (dit keer een volwassen van ruim 5 meter lang!!) en uiteindelijk kangaroos!!! De kangaroos mochten we voeren, wat echt geweldig was!! Een stukje verwijderd van de groep vond ik een (moeder) kangaroo met een kleintje, terwijl de moeder uit mijn hand at dronk het kleintje melk. Echt geweldig! De moeder hield met haar voorpoten mijn handen vast terwijl ze aan het eten was, ik heb ruim een kwartier zo gezeten en kreeg aan het eind zelfs de kans om zowel moeder als baby kangaroo uitgebreid te knuffelen!! Wat een avond:D:D

Maandag 15 november
Na een heerlijk nachtje slapen besloten we weer wat verder van de kust te trekken (aangezien we nog 4 weken Fiji voor de boeg hebben) en langzaam land inwaarts te rijden richting Tamworth (waar de cowboy cursus is). Een klein bezoekje aan Mount
Warning (de hoogste berg in de omgeving) maar uiteindelijk toch besloten niet omhoog te lopen aangezien de weg naar de top een route van 5 uur was! Dus maar door gereden naar Tenterfield (een super route door het achterland van Queensland naar New South Wales, dus ja, de klok weer een uur vooruit) om daar de volgende dag wel een bergje te beklimmen:)

Dinsdag 16 november
Vol goede moed vertrokken we richting Bald Rock, een kleine Aerys Rock, waar we begonnen aan een wandeling van 2,7 km. En nou niet meteen denken dat, dat een klein stukje is, dat is het wel, alleen zijn ze in Australie zo aardig om niet alleen het aantal km te vermelden maar ook de geschatte tijd die je ervoor nodig hebt, in dit geval 3 uur!!! Best een eind dus. Maar wel een super tocht, tussen massieve stenen die uiteindelijk leidde tot een enorme, vlakke steen (berg), Bald Rock. Het waanzinnige uitzicht bleek ons wederom bespaard dankzij een overvloed aan wolken en natuurlijk, regen!
Wat de terug weg dan wel weer spannend maakte aangezien we de steile weg hadden bewaard voor de terug weg en we dus zo ongeveer naar beneden zijn glijdend gegleden.

Woensdag 17 november
Redelijk chagrijnig van het aanhoudende slechte weer besloten we terug te rijden naar Queensland, waar het de vorige keer tenminste wel goed weer was:D De grens passerend kon de klok dus weer een uur terug (vermoeiend!) maar hield de regen ook bijna direct op:D, tenminste, tot we op de camping arriveerde... Toen begon het natuurlijk gewoon weer te regenen. Gelukkig staat Stanthope bekend om zijn wijngaarden, fruit boerderijen en andere eet tentjes. We zijn de dag dus doorgekomen aan de hand van een kleine wijnproeverij (om 11 uur ’s ochtends!), het plukken van onze eigen aardbeien en een lunch in een klein fruitcafetje waar ze alleen desserts op de kaart hebben staan (vervelend joh!;-)).

Donderdag 18 november
Vandaag vroeg op, want we zouden al om 10.00 uur worden opgehaald voor de wijntour. Begonnen met een stevig ontbijtje (ei met bacon op toast) zodat we er even tegen aan konden werden we om 09.59 opgehaald door Frank. Frank was onze Italiaanse gids voor vandaag. Een paar minuten na 10 zaten we samen met een Australisch koppel aan ons eerste wijntje. Ik kan je vertellen, 2 wineries later (ongeveer 12 uur) had ik m al aardig zitten, gelukkig had Frank een heerlijk kaas plankje bij zich zodat de wijn beter smaakte en we niet te snel dronken zouden worden. Al met al een heerlijk dagje vol heerlijke wijnen, lekker eten en goed gezelschap!

Vrijdag 19 oktober
Om op tijd in Tamworth te zijn besloten we vandaag vast een stuk terug te rijden en daarbij nog even een stukje van de Waterfall Way te doen. Vorige keer hadden we dan zo’n pech met het weer maar hoe groot is de kans dat je dat 2 keer gebeurd in Australie..?! Nou groot dus, want na ruim 300 km rijden belandde we weer in de regen en nog een kleine 100 km verder was ook de mist weer aanwezig. Met goede hoop dat het de volgende dag beter weer zou zijn besloten we op zoek te gaan naar een camping. Bij de plaatselijke pub wisten ze ons te vertellen dat er een lodge was net buiten het dorp waar je goedkoop kon kamperen, klinkt goed!
Na enkele minuten hadden we de lodge gevonden en liepen we naar binnen op zoek naar de receptie... alleen bleek dat we midden in een woonkamer van iemand stonden...
Een paar ‘oudere mensen’ zaten daar heerlijk rond het kampvuur en vonden het maar wat grappig dat wij zomaar binnen kwamen vallen. Na een korte uitleg van onze kant wat we kwamen doen en wie we waren vertelde zij dat ze de lodge hadden afgehuurd voor dit weekend voor hun half jaarlijkse bijeenkomst van gepensioneerde National Park managers. Dus werd ons een wijntje aangeboden en mochten we zonder enig probleem blijven slapen! Uiteraard moesten we dan wel mee eten, anders zou de kok zich beledigd voelen... Dus een paar wijntjes en geweldige verhalen bij de openhaard verder schoven we aan bij het diner. Als voorgerecht een berg GAMBA’s!! (eindelijk weer eens lekker vis:)) en als hoofdgerecht een volledige rijsttafel :D. Die avond nog een uitgebreide voorstelling gehad van National park foto’s van 1950 tot nu en toen heerlijk ons bedje ingekropen :D

Zaterdag 20 oktober
Met een knetterharde koppijn wakker wordend (haha, nee niet van de wijn...) in een nog steeds mistig en regenachtig dorp, besloten we door te rijden naar Tamworth waar we maandag ochtend moesten zijn. Daar scheen de zon tenminste! En heb ik heerlijk de rest van de dag in de schaduw liggen slapen om van mijn hoofdpijn af te komen. Ook wel eens lekker zo’n rust dagje:)

Zondag 21 oktober
Wakker wordend van de zon op het raam en de papagaaien die druk geluid aan het maken waren, ik kan je zeggen dat voelt een stuk beter dan in de regen met knallende koppijn!:) Morgen worden we om 09.00 uur opgehaald voor onze cowboy cursus! Vandaag dus even wassen, tassen inpakken, blog schrijven, mail bij werken, puzzelboekjes invullen en verder helemaal niets:D ben benieuwd hoe volgende week gaat worden...